Met de Klachtencommissie is de commissie van mening dat er geen gewichtige redenen waren de behandeling eenzijdig te beëindigen. De cliënte heeft haar schade onvoldoende aangetoond. Toch moet de zorginstelling haar een vergoeding betalen. Daarmee kan de cliënte de behandeling bij een andere therapeut voortzetten.
Voor een traumabehandeling volgt de cliënte in drie blokken groepstherapie. Het eerste blok verloopt voorspoedig. Bij het tweede blok is het contact met de nieuwe hoofdbehandelaar niet goed. De cliënte voelt zich niet serieus genomen en niet welkom. Na operaties aan haar knie en nek wil zij de behandeling weer vervolgen, maar houdt de hoofdbehandelaar dit af. Ze wordt zelfs zonder enige waarschuwing vooraf uit de behandeling gezet. Zo zou ze vaak afwezig zijn maar volgens de cliënte is dat slechts twee keer in een week gebeurd. Ook bestrijdt de cliënte dat ze niet genoeg geïnteresseerd zou zijn geweest. Zij meent dat ze sommige privézaken niet in de groep maar beter met haar mentor kan bespreken.
Doordat ze nu geen behandeling en medicatie heeft loopt ze met zelfmoordgedachten rond. Haar angsten, nachtmerries en dromen zijn in alle hevigheid teruggekomen. De kosten van een andere traumatherapeut, € 65,– per uur, vergoedt de zorgverzekeraar niet. Evenmin de reiskosten. Om die behandeling te kunnen betalen wil de cliënte van de zorginstelling een vergoeding van € 5.000,–.
De zorginstelling onderschrijft de conclusies op grond waarvan de Klachtencommissie de klacht van de cliënte over de eenzijdige opzegging van de behandelingsovereenkomst gegrond heeft verklaard, maar wijst de schadeclaim af. Dat de klacht gegrond is houdt geen erkenning van de aansprakelijkheid voor (vervolg)schade in. De behandeling was goed, althans niet bestreden, maar paste kennelijk niet in de persoonlijke omstandigheden van de cliënte. Dat leidt niet tot aansprakelijkheid voor schade. Bovendien heeft de cliënte haar schade niet aangetoond. Haar claim is inhoudelijk onbegrensd, niet gespecificeerd en niet proportioneel.
De commissie gaat uit van het oordeel van de Klachtencommissie dat de klacht van de cliënte gegrond is. Er waren geen gewichtige redenen om de behandeling eenzijdig te beëindigen. De zorginstelling heeft niet adequaat gereageerd en niet met cliënte gecommuniceerd en daarmee verwijtbaar onzorgvuldig gehandeld. Ook de commissie vindt de handelwijze van de zorginstelling niet correct. De cliënte is hierdoor op zijn minst geraakt. Cliënten van een GGZ-instelling staan over het algemeen niet sterk in hun schoenen en daar moet de zorginstelling rekening mee houden.
Dat heeft de zorginstelling volgens de commissie echter op geen enkele manier gedaan. Over de beëindiging van de behandeling is onvoldoende met de cliënte gecommuniceerd zodat zij niet op de verwijten kon reageren. De zorginstelling heeft niet duidelijk gemaakt waarom de behandeling is beëindigd en waarom dat niet met de cliënte is besproken. Ook heeft de zorginstelling na het stopzetten van de behandeling de cliënte niet bij een verdere behandeling of bij het bemiddelen voor een behandeling elders geholpen.
Daarmee is de zorginstelling volgens de commissie tekort geschoten. Hoewel de cliënte haar schade onvoldoende heeft aangetoond en niet is gebleken dat haar zorgverzekering een behandeling elders niet vergoedt, kent de commissie haar een vergoeding van € 500,– toe.