Commissie: Telecommunicatiediensten
Categorie: Kosten
Jaartal: 2015
Soort uitspraak: -
Uitkomst: -
Referentiecode:
42428
De uitspraak:
Onderwerp van het geschil
Het geschil betreft een mobiele telefoonaansluiting. De consument heeft een bedrag niet aan de ondernemer betaald. Een bedrag van € 1.351,15 heeft de consument bij de commissie gedeponeerd. De consument heeft op 10 september 2009 de klacht voorgelegd aan de ondernemer. Standpunt van de consument Het standpunt van de consument luidt in hoofdzaak als volgt. Tijdens mijn vakantie heeft mijn zoon zich toegang verschaft tot mijn woning (hij had een sleutel). Hij heeft mijn mobiele telefoon die ik thuis had achtergelaten, gebruikt zonder mijn toestemming. Mijn zoon heeft, naar later bleek wegens een gokverslaving, een exorbitante hoeveelheid telefoontjes gepleegd naar een servicenummer. Aanvankelijk heeft de ondernemer, overeenkomstig zijn algemene voorwaarden, de aansluiting geblokkeerd wegens hoogverbruik, maar later heeft hij de blokkering zonder mijn toestemming handmatig opgeheven, waardoor mijn zoon is doorgegaan met bellen en ik met een torenhoge rekening ben geconfronteerd. De ondernemer weigert hiervoor aansprakelijkheid te erkennen. Ik ben echter van mening dat de ondernemer de schade had kunnen en moeten beperken door de blokkering niet op te heffen. De ondernemer was hiertoe overeenkomstig artikel 7.3 van zijn eigen algemene voorwaarden verplicht. Ik heb de ondernemer gevraagd de rekening te matigen, maar de ondernemer is daartoe niet bereid. De consument verlangt dat de nota wordt verminderd met het bedrag dat betrekking heeft op de periode na de eerste blokkade op 5 augustus 2009. De consument wil de periode tot die datum voor eigen rekening nemen. Standpunt van de ondernemer Het standpunt van de ondernemer luidt in hoofdzaak als volgt. Vanaf het moment waarop het telefoonabonnement inging, is er intensief van de aansluiting gebruik gemaakt. Er is ook regelmatig gebeld naar servicenummers. De consument is in de zomer van 2009 met vakantie gegaan en heeft haar telefoon achtergelaten in haar woning, die voor haar zoon toegankelijk was. Zij heeft de telefoon niet beveiligd met een pincode of haar zoon was van de code op de hoogte. Tussen 5 en 13 augustus 2009 is de simkaart een paar keer geblokkeerd geweest vanwege hoogverbruik. Dat gebeurt automatisch. Uiteindelijk is de simkaart definitief geblokkeerd. Na 17 juli 2009 is er een aantal keren contact geweest met de gebruiker van de simkaart. Deze persoon was of de consument zelf of iemand die zich voordeed als de consument. Voor de identificatie wordt altijd een aantal controlevragen gesteld. Deze werden correct beantwoord. Omdat er werd gezegd dat men bekend was met het hoge verbruik en dat betaling geen probleem was, terwijl alle nota’s waren betaald, waarvan de laatste vrij hoog was, is de automatische blokkering twee maal opgeheven, respectievelijk op 5 augustus 2009 en op 7 augustus 2009. Daarna nam het verbruik iets af. Toen echter het verbruik na 10 augustus 2009 alsnog explosief steeg, is de aansluiting na een intern signaal definitief geblokkeerd. De consument is er als houder van de simkaart zelf verantwoordelijk voor dat daarvan geen gebruik wordt gemaakt door onbevoegden. De mogelijkheid van blokkering van de simkaart ingeval van extreem verbruik, zoals omschreven in onze algemene voorwaarden, legt ons geen verplichting op tot blokkering, maar geeft ons enkel de bevoegdheid daartoe. Die bevoegdheid dient ertoe om te voorkomen dat hoge kosten ontstaan die niet worden betaald. Doordat een vrij hoge nota betaald was op het moment waarop wij contact opnamen met de houder van de simkaart en doordat degene die de gesprekken beantwoordde de gebruikelijke controlevragen correct beantwoordde, valt het ons niet toe te rekenen dat wij de eerste twee keren de blokkering hebben opgeheven. De hoofdoorzaak van de hoge kosten ligt in het feit dat de consument er niet voor heeft gezorgd dat haar zoon niet kon beschikken over haar simkaart. Beoordeling van het geschil De commissie heeft het volgende overwogen. De consument had de hoge kosten kunnen voorkomen door ervoor te zorgen dat tijdens haar afwezigheid haar zoon niet kon beschikken over haar telefoonaansluiting. Dat zij dat niet heeft gedaan, vormt de hoofdoorzaak van de hoge nota waarmee de consument is geconfronteerd. Indien het systeem van automatische blokkering niet had bestaan, zou de consument eveneens aansprakelijk zijn geweest voor de verbruikskosten. Dat dit systeem in de ogen van de consument niet goed heeft gewerkt of de ondernemer daarvan niet voldoende gebruik heeft gemaakt, wat daarvan op zichzelf ook zij, kan geen medeaansprakelijkheid van de ondernemer doen ontstaan. Het systeem van automatische blokkering in geval van hoogverbruik dient er in principe alleen toe te voorkomen dat er hoge kosten ontstaan die oninbaar zijn. Dat systeem is dus niet geschapen ter bescherming van de telefoonabonnee. De ondernemer heeft overigens gedaan wat er van hem mocht worden verwacht. Hij heeft naar aanleiding van het hoge verbruik telefonisch contact opgenomen en een aantal controlevragen gesteld, zoal geboortedatum, bankrekeningnummer en adresgegevens, die correct werden beantwoord. Hierdoor kon bij de ondernemer het vertrouwen ontstaan dat de simkaarthouder bekend was met de wijze waarop van de aansluiting gebruik werd gemaakt. Dat daarna de kosten explosief zouden stijgen, kon door de ondernemer niet worden voorzien. Op grond van het voorgaande is de commissie van oordeel dat de klacht ongegrond is. Derhalve wordt als volgt beslist. Beslissing Het door de consument verlangde wordt afgewezen. Het depotbedrag van € 1.351,15 wordt aan de ondernemer overgemaakt. Aldus beslist door de Geschillencommissie Telecommunicatie op 17 december 2010.