Niemand komt er achter wat de oorzaak is van de witte vlekken die na een paar weken op het geleverde bankstel zitten. Daarmee voldoet het bankstel niet aan de koopovereenkomst. De consument moet het bankstel teruggeven en bij de ondernemer een gelijksoortig bankstel kopen waarbij het aankoopbedrag van het bankstel met de vlekken wordt verrekend.
Een paar weken na de levering komen er witte vlekken op de 2,5- en 3,5-zitsbank die de consument voor € 3.690,- heeft gekocht. De fabrikant en de stofleverancier kunnen de oorzaak niet vaststellen. De bekleding wordt kosteloos met dezelfde stof vervangen maar ook dan ontstaan na enkele weken witte vlekken. De fabrikant en de ondernemer willen een andere bekleding aanbrengen, maar daarvoor moet de consument € 1.000,- betalen. Die vindt echter dat ook dat zonder kosten moet gebeuren.
De ondernemer erkent dat de consument de klacht correct heeft beschreven. Er zijn tweemaal witte vlekken op de wollen bekleding gekomen. Dit probleem heeft zich nog nooit voorgedaan. De fabrikant en de leverancier noemen transpiratie of andere externe omstandigheden als mogelijke oorzaak, maar de consument accepteert dat niet.
Ook de door de commissie ingeschakelde deskundige komt er niet uit. De meubelstof is betrouwbaar en sterk. De lichte vlekken zitten op willekeurige plaatsen en niet op, wat zou kunnen worden verwacht, slechts de delen van de bank die het meest worden gebruikt. Tussen en op de vezels bij de vlekken is geen enkele vervuiling te zien. In de fabriek is de stof met een vocht/vuilafstotend middel behandeld. De consument heeft geen reinigingsmiddel gebruikt dat in combinatie daarmee voor problemen zou kunnen zorgen.
Een mogelijke oorzaak zou een lichte vorm van ‘shading’ kunnen zijn. Dat komt vaker voor bij pool tapijten en in mindere mate bij pool meubelstoffen. Bij shading ontstaan door een onverklaarbare oorzaak schijnvlekken in de stof of het tapijt. Een andere mogelijkheid is transpiratie. De leverancier van de stof heeft geen klachten over andere delen van dezelfde rol stof gekregen. Ook de stoffeermethode en het gebruik van materialen vallen als oorzaak af. De deskundige concludeert dan ook dat de oorzaak van de vlekken niet voor 100% is vast te stellen. De consument en de ondernemer zijn bereid na te denken over het opnieuw bekleden van het bankstel, maar dan met een andere stof. De kosten hiervan, ongeveer € 1.000,-, zouden dan worden gedeeld.
De commissie volgt de bevindingen van de deskundige. Hoewel de omvang en ernst van de klacht in dit stadium nog is te verwaarlozen, is er sprake van een serieus te nemen klacht. Omdat het niet duidelijk is wat de oorzaak van de vlekken is en er geen aanleiding voor nog meer onderzoek is, moet op grond van het Burgerlijk Wetboek worden vermoed dat het bankstel bij aflevering niet aan de overeenkomst heeft beantwoord aangezien de vlekken binnen zes maanden na de aflevering zijn ontstaan.
De commissie begrijpt dat de ondernemer gelet op zijn verhouding tot de fabrikant en leverancier graag definitief de exacte oorzaak van de klacht vastgesteld wil zien maar de laatsten zijn geen partij in deze procedure. Bovendien is onduidelijk of en tegen welke kosten dat uiteindelijk vastgesteld zal kunnen worden. Ter beëindiging van het geschil oordeelt de commissie het redelijk en billijk dat de consument bij de ondernemer een gelijksoortig bankstel koopt en afgeleverd krijgt onder (in)ruiling van het bankstel en verrekening van het daarvoor betaalde aankoopbedrag.