Het is de eigen verantwoordelijkheid van de patiënt na te gaan of kosten voor zijn eigen risico komen. Toch had het op de weg van de zorginstelling gelegen de patiënt op mogelijke kosten van de urinecontroles te wijzen.
Op grond van een voorwaardelijke rechterlijke machtiging moet de patiënt zijn urine op alcohol laten controleren. Hij ging ervan uit dat de Staat dan wel de zorginstelling de kosten van deze controles zou betalen, maar dat hij dat zelf moet betalen is hem niet verteld. Daardoor heeft hij met zijn zorgverzekeraar geen overleg over goedkopere opties kunnen voeren. Ook is hem niet verteld dat zijn urine op drugs wordt gecontroleerd. De patiënt heeft een sociaal minimum en buiten zijn eigen toedoen schulden gekregen. Doordat hij de hoge kosten van de urinetesten zelf moet betalen is zijn financiële teloorgang verder verergerd. Hij wil dat de zorginstelling hem een vergoeding geeft.
De zorginstelling wijst erop dat de factuur volgens de zorgverzekeraar onder het eigen risico van de patiënt valt. De zorginstelling moet patiënten op de eigen bijdrage wijzen, maar niet op de kosten die onder het wettelijk eigen risico vallen. Pas als het wettelijk eigen risico dat gelijk is voor alle verzekerden, is opgebruikt, worden de daarna gemaakte (verzekerde) kosten door de verzekeraar vergoed. De zorginstelling kan en hoeft ook niet op de hoogte te zijn of een patiënt zijn wettelijk eigen risico heeft opgemaakt en of hij een vrijwillig hoger risico met zijn verzekeraar is overeengekomen.
Voorts kan de zorginstelling niet voorzien of de zorgverzekeraar een urinecontrole vergoedt omdat dit afhankelijk is van de afgesloten zorgverzekering. De patiënt of zijn bewindvoerder had zelf contact met de zorgverzekeraar moeten opnemen om na te gaan wat de kosten zouden zijn.
Aan het begin van een behandeling wordt de cliënt altijd verteld dat er kosten zijn die niet door de zorgverzekering worden gedekt. Zo krijgt iedereen een folder met informatie over de eigen bijdrage en het eigen risico. Ook bij een nieuw behandelplan worden de kosten met een cliënt besproken.
Naar het oordeel van de commissie heeft de patiënt uit de voorwaardelijke machtiging niet mogen afleiden dat de kosten voor de urinetest hem niet in rekening zouden worden gebracht. Het was zijn eigen verantwoordelijkheid bij zijn zorgverzekeraar na te gaan of de kosten voor zijn eigen risico zouden komen. Op dit punt heeft de zorginstelling geen informatieplicht. Van de zorginstelling kan niet worden verlangd alle financiële consequenties van een behandeling voor een patiënt te kennen.
Wel was het volgens de commissie wenselijk geweest dat de zorginstelling de patiënt op de eventuele kosten van de urinecontroles had gewezen. Niettemin is de klacht ongegrond.