Commissie: Reizen
Categorie: Accommodatie
Jaartal: 2014
Soort uitspraak: -
Uitkomst: -
Referentiecode:
REI03-1781
De uitspraak:
Onderwerp van het geschil
Het geschil vloeit voort uit een op 21 januari 2003 met de reisorganisator totstandgekomen overeenkomst, waarbij de reisorganisator zich heeft verplicht tot het leveren van verblijf in een tent, op basis logies, voor vier personen, in Scarlino in Italië, gedurende de periode van 21 juni t/m 10 juli 2003, voor de som van € 618,–.
Standpunt van klager
Het standpunt van klager luidt in hoofdzaak als volgt.
Op de oorspronkelijk door ons geboekte camping Vallicella in Scarlino ondervonden wij aanzienlijke geluidsoverlast van blaffende honden, zodra het donker werd, de hele nacht door, tot het weer licht werd. De geluidsoverlast was van dien aard dat ons hele gezin iedere nacht veel slaap tekort kwam. Volgens de plaatselijke vertegenwoordigster van de reisorganisator kon aan de klachten niets worden gedaan. En uiteindelijk heeft zij ons een alternatief in Ghirla aangeboden, waar wij na zes nachten slecht slapen, naar toe zijn vertrokken.
Dit alternatief in Ghirla betrof een mindere mooie camping met minder faciliteiten en was qua geluidsoverlast nog erger. Ook hier kon niets aan worden gedaan. De geluidsoverlast werd hier veroorzaakt door een disco, die daar ook reeds langer stond. De reisorganisator had daar dus van af kunnen weten. Na acht nachten niet slapen, met alle gevolgen van dien, en nadat wij vlak voor vertrek op zondagmorgen de medewerkster van de reisorganisator aangeboden hebben nogmaals bereid te zijn te verhuizen en dit niet mogelijk bleek (zij kon dit niet beoordelen zonder ruggespraak met de organisatie in Nederland) was de maat vol en zijn wij teruggereisd naar Nederland.
Klager verlangt een vergoeding van € 1.000,– totaal voor de volledige reissom en immateriële schade.
Standpunt van de reisorganisator
Het standpunt van de reisorganisator luidt in hoofdzaak als volgt.
Campings bevinden zich vaak in een landelijke omgeving, waar zich honden kunnen bevinden. Wij vinden een verwijt aan ons niet terecht. Het is immers onvermijdelijk dat geluiden van buitenaf doordringen tot de camping. Het is voor de campingeigenaar moeilijk om invloed uit te oefenen op geluiden die van buitenaf doordringen op de camping en ook wij kunnen hieraan niets veranderen. De ervaring van overlast is persoonlijk. Dit blijkt wel uit het feit dat klager zich zodanig heeft gestoord dat hij met zijn gezin wilde vertrekken. Hoewel wij ons op basis van zijn klacht niet verplicht voelden om een alternatief zonder kosten aan te bieden, trokken wij ons de slapeloze nachten van het gezin toch aan. Na telefonisch overleg werd vervolgens een alternatief aangeboden op camping Ghirla in Trelago. Klager accepteerde dit alternatief en is van camping Valicella vertrokken.
Aangekomen op camping Ghirla constateerde klager dat er opnieuw sprake was van geluidsoverlast, nu van een nabijgelegen dancing. Het betreft hier een dancing waarvoor zeer strenge regels gelden ten aanzien van de geluidsisolatie. Bovendien is deze disco alleen in het weekend open. Wij ontkennen stellig dat hier sprake is van een onacceptabel geluidsniveau.
Uiteindelijk is klager na twee nachten vertrokken van deze camping, zonder ons daarvan op de hoogte te stellen. Hij geeft weliswaar aan kort met een medewerker te hebben gesproken, maar niet duidelijk is wat daar werd besproken. Uiteindelijk was dit geen aanleiding voor de medewerker om contact op te nemen met ons hoofdkantoor. Klager had rechtstreeks overleg kunnen plegen met ons en zijn nieuwe ongemakken aan ons kenbaar kunnen maken. In plaats daarvan is hij vertrokken en heeft pas na thuiskomst zijn klachten kenbaar gemaakt.
De eerste schriftelijke melding ontvingen wij op 2 juli 2003. Onze reactie verstuurden wij op 14 juli 2003, daar klager verzocht om een reactie binnen vijftien dagen. Vervolgens ontvingen wij op 18 september 2003 een reactie van klager. Dit is ruim twee maanden na onze reactie. Wij vinden dat daarmee van een reactie binnen redelijke termijn geen sprake meer is. Mede daarom hebben wij serieuze redenen om te twijfelen aan de ernst van de klachten. Op grond van het voorgaande wijzen wij een restitutie af.
Beoordeling van het geschil
De commissie heeft het volgende overwogen.
Het geluid van blaffende honden die zich buiten de camping bevinden valt in beginsel niet binnen de invloedsfeer van de campingbeheerder noch van de reisorganisator. Evenmin kan worden gesteld dat op de reisorganisator de plicht rust de mogelijkheid van dit ongemak in zijn informatie op te nemen, tenzij het gaat om een bedrijfsmatige vorm van onderdakverlening aan honden (hondenpension, kennel). In dat geval is sprake van meer structureel te verwachten geluidsoverlast, waarvan de reisorganisator melding zou moeten maken. Dit is evenwel gesteld noch bewezen.
Derhalve is de commissie van oordeel dat de reisorganisator niet aansprakelijk is voor de door de blaffende honden veroorzaakte overlast en tevens dat de reisorganisator in redelijkheid aan de reisovereenkomst heeft voldaan. Om klager ter wille te zijn heeft de reisorganisator klager (gelet op het voorgaande onverplicht) een alternatieve camping in Ghirla aangeboden. Klager heeft dit aanbod aanvaard en is geheel vrijwillig naar de camping in Ghirla vertrokken. Gelet op het onverplichte karakter van het aanbod kan klager zich achteraf niet beklagen over de mindere kwaliteit van deze camping.
Betreffende de overlast die klager vervolgens ondervond van de in de nabijheid van de camping in Ghirla gelegen disco merkt de commissie nog op dat klager deze klacht alleen aan de plaatselijke medewerkster van de reisorganisator heeft voorgelegd. Deze kan echter niet geacht worden op zeer korte termijn een overzicht te hebben van mogelijke alternatieven. Klager heeft echter niet meer de moeite genomen om contact op te nemen met de reisorganisator alvorens naar Nederland te vertrekken. Door zo te handelen heeft klager de reisorganisator niet meer in de gelegenheid gesteld om nogmaals een alternatief aan te bieden.
De commissie is derhalve van oordeel dat de klacht ongegrond is.
Derhalve wordt als volgt beslist.
Beslissing
Het door klager verlangde wordt afgewezen.
Aldus beslist door de Geschillencommissie Reizen op 5 februari 2004.