Commissie: Energie
Categorie: Betaling
Jaartal: 2012
Soort uitspraak: -
Uitkomst: -
Referentiecode:
ENE06-1349
De uitspraak:
Onderwerp van het geschil
Het geschil betreft de vraag of de ondernemer extra kosten in rekening mag brengen voor het feit dat de consument anders dan per automatische incasso wenst te betalen.
De consument heeft in april 2006 de klacht voorgelegd aan de ondernemer.
Standpunt van de consument
Het standpunt van de consument luidt in hoofdzaak als volgt.
Op enig moment is de ondernemer € 1,– extra in rekening gaan brengen voor betalingen per acceptgirokaart. Ik betaal via automatische afschrijvingen, niet per acceptgiro. Desondanks brengt de ondernemer mij € 1,– extra in rekening. Uw commissie heeft eerder uitgemaakt dat dit in strijd is met artikel 6:116 BW.
De consument verlangt dat hij per acceptgiro mag betalen zonder opslag.
Standpunt van de ondernemer
Het standpunt van de ondernemer luidt in hoofdzaak als volgt.
Betaling anders dan per automatische incasso brengt voor ons hogere kosten met zich mee. Zeker omdat onze administratie, na een periode met problemen, thans goed op orde is, menen wij dat wij van de consumenten mogen verwachten dat deze daaraan meewerken. Als zij dat niet doen dienen de daarmee gepaard gaande extra kosten niet over de andere klanten te worden omgeslagen.
De uitspraak van uw commissie uit 1996 is niet alleen achterhaald door een Ministeriële regeling, maar ook door art. 5 van de Aanvullende Algemene Voorwaarden, waarin uitdrukkelijk is opgenomen dat wij de extra kosten in rekening mogen brengen.
Ter zitting heeft de ondernemer verder nog – in hoofdzaak – het volgende aangevoerd.
Over de aanvullende algemene voorwaarden is overleg gevoerd met de DTE.
Nieuwe klanten krijgen, met de gewone algemene voorwaarden, ook de aanvullende algemene voorwaarden toegezonden, maar voor bestaande klanten geldt dat zij deze in de krant of op internet kunnen lezen. In de algemene voorwaarden wordt niet naar de aanvullende algemene voorwaarden verwezen.
Waar de ministeriële regeling op is gebaseerd, zou ik nu niet kunnen zeggen.
De opslag van € 1,– is bij lange na niet kostendekkend.
Beoordeling van het geschil
De commissie heeft het volgende overwogen.
Het valt te betwijfelen of de Aanvullende Algemene Voorwaarden in de relatie tussen partijen zijn gaan gelden, gelet op de omstandigheid dat deze niet anders dan door publicatie aan de bestaande afnemers bekend zijn gemaakt. Hiervoor geldt immers niet, zoals voor de Algemene Voorwaarden zelf, dat met publicatie van wijziging kan worden volstaan. Voor die Algemene Voorwaarden zelf geldt immers dat dit in diezelfde Algemene Voorwaarden is bepaald.
De ondernemer moest het antwoord schuldig blijven krachtens welke Ministeriële regeling de ondernemer bevoegd zou zijn tot het in rekening brengen van de gewraakte extra kosten.
Met deze regeling doelde de ondernemer echter kennelijk op art. 5 van de Regeling (van 4 juli 2004) afnemers en monitoring Elektriciteitswet 1998 en Gaswet, welke regeling voor wat dit onderwerp aangaat is gebaseerd op art. 31b van de Elektriciteitswet 1998. Aldus kent die regeling een voldoende wettelijke basis.
Krachtens deze regeling mogen ondernemer differentiëren naar gelang de betalingswijze. De commissie acht dit ook niet onredelijk, mits de extra kosten niet zodanig hoog zijn dat dit de facto de keuzevrijheid in betalingswijze op ontoelaatbare wijze inperkt. Dat de extra kosten een bedrag van minstens € 1,– belopen, is niet bestreden.
Op grond van het voorgaande is de commissie van oordeel dat de klacht ongegrond is.
Beslissing
Het door de consument verlangde wordt afgewezen.
Aldus beslist door de Geschillencommissie Energie en Water op 21 juli 2006.