Commissie: Telecommunicatiediensten
Categorie: Afsluiting
Jaartal: 2015
Soort uitspraak: -
Uitkomst: -
Referentiecode:
TEL09-0945
De uitspraak:
Onderwerp van het geschil
Het geschil betreft een vaste telefoonaansluiting, gecombineerd met internet. De consument heeft een bedrag niet aan de ondernemer betaald. Een bedrag van € 35,20 heeft de consument bij de commissie gedeponeerd. De consument heeft op 4 november 2008 de klacht voorgelegd aan de ondernemer. Standpunt van de consument Het standpunt van de consument luidt in hoofdzaak als volgt. Op 2 november 2008 werd ik plotseling afgesloten. Die afsluiting had te maken met een verschil van mening over een mobiele telefoonaansluiting en was dus volkomen onterecht, omdat ik op het moment van afsluiting aan al mijn financiële verplichtingen uit het vaste abonnement had voldaan. Ik heb nog getracht het reeds via een automatische incasso afgeschreven bedrag te storneren wegens de wanprestatie van de ondernemer, maar dat bleek niet meer mogelijk. Ik heb daarom de eerstvolgende afschrijving gestorneerd en tevens mijn beklag gedaan over de onterechte afsluiting. Het ging om een bedrag van € 30,64. Nadat ik weer was aangesloten, heb ik de helft van het openstaande bedrag overgemaakt. Ik heb niet het gehele bedrag betaald, omdat ik enige tijd zonder geldige reden zonder telefoonaansluiting heb gezeten. Vervolgens werd ik wederom afgesloten en werd een incassobureau ingeschakeld dat van mij een bedrag vorderde van € 70,39 inclusief rente en kosten. Hiertegen heb ik uiteraard geprotesteerd. Uiteindelijk heeft de ondernemer dit bedrag gecrediteerd. De aansluiting is inmiddels ook weer hersteld. Doordat ik geruime tijd verstoken ben geweest van internet en telefoon heb ik grote schade geleden. Ik heb bij de ondernemer een claim neergelegd van € 85,80 wegens gemaakte kosten (telefoon- en reiskosten), € 3.750,– voor 150 dagen zonder telefoonaansluiting en € 1.350,– wegens gederfde inkomsten tengevolge van de blokkering van de internetaansluiting. De ondernemer heeft geweigerd deze claim te honoreren. De consument verlangt een vergoeding van € 5.185,80. Standpunt van de ondernemer Het standpunt van de ondernemer luidt in hoofdzaak als volgt. De afsluiting heeft niets te maken met de mobiele aansluiting van de consument, maar met het feit dat de consument een achterstand van € 30,64 heeft laten ontstaan in de betaling van de kosten van zijn abonnement voor vaste telefonie en internet. Die achterstand bleef bestaan ondanks de gebruikelijke aanmaningen, zodat wij gerechtigd waren de aansluiting te blokkeren. Om praktische redenen, te weten dat de consument zich tot [een tv-programma] had gewend, hebben wij coulancehalve het gehele abonnement van de consument per 29 april 2009 beëindigd en het openstaande bedrag kwijtgescholden. Aangezien de afsluiting op juiste gronden is geschied, zijn wij niet bereid de kosten van de consument te vergoeden. Bovendien zijn wij van mening dat het gevorderde bedrag niet in verhouding staat tot de aard van de aan de consument verleende dienst, terwijl zakelijke schade conform artikel 12.13 van de toepasselijke Algemene Voorwaarden niet voor vergoeding in aanmerking komt. Beoordeling van het geschil De commissie heeft het volgende overwogen. Uit de stukken van het geschil moet worden opgemaakt dat de aansluiting van de consument tweemaal geblokkeerd is geweest. Naar aanleiding van de eerste keer, begin november 2008, heeft de consument direct gereclameerd en de ondernemer verzocht de aansluiting onmiddellijk te herstellen. Toen dat niet gebeurde heeft hij de eerstvolgende automatische incasso ten bedrage van € 30,64 gestorneerd. Nadat de aansluiting was hersteld, heeft hij de helft van het openstaande bedrag aan de ondernemer overgemaakt. Aangezien deze betaling niet per automatische incasso heeft plaatsgevonden, is deze waarschijnlijk niet door de ondernemer in zijn administratie verwerkt, zodat het gehele bedrag van € 30,64 is blijven openstaan, hetgeen heeft geleid tot een nieuwe afsluiting en verdere incassomaatregelen. Uit de stukken blijkt niet dat de ondernemer gemotiveerd op de klacht van de consument is ingegaan. Als de ondernemer dat had gedaan, dan zou hij hebben gezien dat de stornering van het bedrag van € 30,64 verband hield met de eerste afsluiting, waarvoor geen grond bestond. De oorzaak van het probleem ligt dus in hoofdzaak bij de ondernemer, die niet adequaat op de klacht van de consument heeft gereageerd. Derhalve moet de tweede afsluiting in hoofdzaak aan de ondernemer worden toegerekend. Hiertegenover past een vergoeding wegens gemaakte kosten en ondervonden ongemak. De door de consument gevorderde bedragen van respectievelijk € 3.750,– en € 1.350,– kunnen niet worden toegewezen. De consument heeft het causaal verband tussen deze bedragen en de aan de ondernemer verweten tekortkomingen niet aangetoond, terwijl gederfde inkomsten als zijnde van zakelijke aard niet voor toewijzing vatbaar zijn, nu dit niet past binnen de taak van de commissie als instantie die ingevolge haar reglement uitsluitend geschillen behandelt tussen consumenten en ondernemers. Rekening houdend met alle haar bekende omstandigheden stelt de commissie het bedrag van de vergoeding wegens gemaakte kosten en ondervonden ongemak naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid vast op € 125,– in totaal. Op grond van het voorgaande is de commissie van oordeel dat de klacht gegrond is. Derhalve wordt als volgt beslist. Beslissing De ondernemer betaalt aan de consument een vergoeding van € 125,–. Betaling dient plaats te vinden binnen een maand na de verzenddatum van dit bindend advies. Indien betaling niet tijdig plaatsvindt, betaalt de ondernemer bovendien de wettelijke rente over dit bedrag vanaf de verzenddatum van het bindend advies. De commissie wijst het meer of anders verlangde af. Bovendien dient de ondernemer overeenkomstig het reglement van de commissie een bedrag van € 50,– aan de consument te vergoeden ter zake van het klachtengeld. Met in achtneming van het bovenstaande wordt het depotbedrag als volgt verrekend. Het depotbedrag wordt aan de consument geretourneerd. Aldus beslist door de Geschillencommissie Telecommunicatie op 16 november 2009.