Commissie: Post
Categorie: Postzending - algemeen
Jaartal: 2016
Soort uitspraak: -
Uitkomst: -
Referentiecode:
96502
De uitspraak:
Onderwerp van het geschil
Het geschil betreft een door de consument via PostNL verzonden poststuk.
De consument heeft op 18 juni 2015 de klacht voorgelegd aan PostNL.
Standpunt van de consument
Het standpunt van de consument luidt in hoofdzaak als volgt.
De consument heeft vier dozen ter post aangeboden voor zijn dochter in Turkije. Op het douaneformulier is -op advies van het postagentschap- als omschrijving van de inhoud vermeld: “kleren, schilderijen en diverse spullen” en als waarde € 500,– per doos. De consument heeft gekozen voor de duurste bezorging, omdat de dozen dan aan huis zouden worden bezorgd en via track and trace waren te volgen.
Na enige onduidelijkheid vernam de dochter van de consument op zeker moment dat de vier dozen bij de douane stonden. De dochter van de consument heeft de dozen van daar, na uitleg, meegekregen zonder invoerrechten te behoeven te betalen. Voor het vervoer naar haar adres heeft de dochter van de consument een taxi moeten inschakelen.
De consument klaagt er over dat PostNL een arrogante houding heeft getoond door steeds het dossier af te sluiten en geen ruimte voor weerwoord te laten.
De consument verlangt veroordeling van PostNL in de gemaakte kosten, de helft van de verzendkosten ad € 200,– (voor het gedeelte van het vervoer in Turkije) en in de kosten van dit geschil.
Standpunt van PostNL
Het standpunt van PostNL luidt in hoofdzaak als volgt.
De vier pakketten zijn via de Turkse postdienst aan de Turkse douane overgedragen. De geadresseerde diende in persoon douaneaangifte te doen en dat heeft PostNL aan de dochter van de consument meegedeeld.
PostNL heeft geen zeggenschap over douaneautoriteiten. De consument die een zending naar het buitenland verstuurt, wordt geacht zichzelf voordien op de hoogte te stellen van de importbepalingen in het land van bestemming. Dat valt buiten de zorgplicht van PostNL.
Wat de consument verlangt is een zorg- en informatieplicht die ‘ad infinitum’ doorloopt. Dat valt niet te rijmen met een efficiënte invulling van de wettelijke taak van PostNL als aangewezen universele postdienstverlener.
Beoordeling van het geschil
De commissie heeft het volgende overwogen.
PostNL heeft de vier pakketten overgedragen aan de Turkse postdienst. De Turkse douane heeft de pakketten aanvankelijk tegengehouden, maar daar staat de vervoersovereenkomst tussen de consument en PostNL buiten. Het is begrijpelijk dat de dochter van de consument, nadat zij bij de douane uitleg had gegeven en geen invoerrechten behoefde te voldoen, de vier dozen heeft meegenomen. Niet is komen vast te staan of de dozen anders niet later alsnog door de Turkse postdienst aan het bezorgadres zouden zijn afgeleverd.
PostNL heeft terecht aangevoerd dat niet kan worden verwacht dat alle loketmedewerkers van PostNL in detail op de hoogte zijn van de specifieke douane regels in landen van bestemming.
PostNL heeft aan (de dochter van) de consument de informatie verstrekt die PostNL van de Turkse postdienst kreeg. Tot meer was PostNL niet in staat en de consument mocht niet anders of meer verwachten.
Op grond van het voorgaande is de commissie van oordeel dat de klacht ongegrond is.
Derhalve wordt als volgt beslist.
Beslissing
Het door de consument verlangde wordt afgewezen.
Aldus beslist door de Geschillencommissie Post op 14 september 2015.