Commissie: Reizen
Categorie: Begeleiding/hulppersonen
Jaartal: 2013
Soort uitspraak: -
Uitkomst: -
Referentiecode:
REI07-1608
De uitspraak:
Onderwerp van het geschil
Het geschil vloeit voort uit een op 24 januari 2007 met de reisorganisator totstandgekomen eigen vervoersovereenkomst. De reisorganisator heeft zich daarbij verplicht tot het verstrekken van een accommodatie bestaande in twee driekamerstacaravans ten behoeve van zes personen op vakantiepark Catell Montgri in Estartit in Spanje op basis van logies voor de periode van 4 augustus 2007 tot en met 18 augustus 2007 voor de som van € 3.724,–. Standpunt van klager Het standpunt van klager luidt in hoofdzaak als volgt. Op maandag 6 augustus 2007 is een groep van drie jongens en drie meisjes om circa 21.30 uur gaan zwemmen, terwijl het zwembad toen gewoon open was. Na zich te hebben aangekleed is deze groep over de camping gaan lopen. Toen klager om 00.45 uur de groep hoorde langskomen, is hij gaan kijken wat er aan de hand was. Een bewaker van de camping vertelde dat één jongen en één meisje over het hek om het zwembad waren gestapt en dat één van hen de douche had aangezet. Toen zij de bewaking zagen, zijn zij gevlucht. De bewaker vertelde dat zij hun campingpasjes hadden moeten inleveren en dat zij die de volgende dag weer konden ophalen. Het ging om een waarschuwing zei de bewaker. De volgende dag kwam de reisleider echter vertellen dat de jongen en het meisje de camping moesten verlaten. De ouders zijn naar de receptie gegaan en hebben met het hoofd van de bewaking en de campinghouder gesproken. Dit bracht geen verandering in het standpunt. Klager kon de kinderen niet alleen laten gaan en daardoor was hun vakantie voorbij. Ter zitting heeft klager verder nog – in hoofdzaak – het volgende aangevoerd. Door de bewaker is gezegd dat de kinderen een waarschuwing kregen. De verhouding is zoek tussen de overtreding en de sanctie. Klager heeft de campingregels ontvangen. Het gaat om kwajongensgedrag. Dat op deze camping zo’n streng beleid werd gehanteerd, was klager niet bekend. Klager heeft van zaterdag tot dinsdag op de camping doorgebracht. Klager verlangt een vergoeding van € 620,67 per persoon. Standpunt van de reisorganisator Het standpunt van de reisorganisator luidt in hoofdzaak als volgt. De reisorganisator heeft op 7 augustus 2007 telefonisch vernomen dat beide families de camping moesten verlaten, omdat de kinderen zich niet aan de regels hadden gehouden. De reisorganisator heeft contact opgenomen met de campinghouder en om coulance gevraagd. De camping was echter onverbiddelijk. De reisorganisator heeft nog nagegaan of er elders een plek vrij was, doch tevergeefs. Ook heeft de reisorganisator tevergeefs verzocht om teruggave van een deel van de reissom. De reisorganisator betreurt dat klager zo hard is gestraft maar de regels zijn duidelijk. In de regels staat dat het zwembad van 21.00 uur tot 08.00 uur verboden terrein is en dat wie de regels overtreedt gesommeerd wordt om de camping te verlaten. Van de bewaking heeft de reisorganisator begrepen dat de kinderen zich hieraan schuldig hebben gemaakt. De camping handhaaft de regels nauwgezet en er zijn dan ook bijna nooit moeilijkheden op deze camping. De schade die klager heeft geleden, dient voor zijn eigen risico te komen. Ter zitting heeft de reisorganisator – kort weergegeven – nog het volgende aangevoerd. De maatregel is erg hard. In Spanje is veel gedoe met onder anderen Nederlandse jongeren. Er zijn bewakers in uniform. De camping wil zonder moeilijkheden het seizoen doorkomen. De reisorganisator heeft zich zonder resultaat voor klager ingespannen om de maatregel ongedaan te maken dan wel te verzachten. Beoordeling van het geschil De commissie heeft het volgende overwogen. Klager was bekend met de campingregels, die in het Nederlands zijn opgesteld en bij binnenkomst worden uitgereikt. Deze regels verbieden onder meer om op het zwembadterrein te lopen vanaf 21.00 uur tot 08.00 uur. Aan het slot van de verboden in het desbetreffende artikel staat de sanctie op overtreding in hoofdletters vermeld: de kampeerder ZAL GESOMMEERD WORDEN HET TERREIN TE VERLATEN. Vaststaat dat twee kinderen behorend tot het reisgezelschap van klager bedoeld verbod hebben overtreden door zich ’s nachts (omstreeks 01.00 uur) op het zwembadterrein te bevinden en daar een douche in werking te stellen. Volgens het verslag van de campinghouder hebben de kinderen ook lawaai gemaakt zodanig dat bewoners van de naastgelegen accommodatie naar buiten zijn gekomen om te zien wat er aan de hand was, waarna de bewaking is ingeschakeld. Niet in geschil is voorts het belang van de accommodatieverschaffer bij strikte handhaving van de campingregels om de rust op de camping en de goede reputatie die de camping als familiecamping heeft, te waarborgen. Niettemin acht de commissie de toegepaste sanctie niet evenredig aan de ernst van het gebeurde, en had met een mindere sanctie volstaan kunnen worden. In dit verband is illustratief dat bij de bewaking zelf de verwachting leefde dat het bij een waarschuwing zou blijven. De klacht is derhalve gegrond. Aan klager komt een vergoeding toe wegens gederfde vakantievreugde. Daarbij dient echter bedacht te worden dat de toegepaste sanctie gericht was tot twee leden van het reisgezelschap van klager. Dat klager geen mogelijkheid heeft gezien om voor beide betrokkenen een verblijf elders te organiseren en besloten heeft gezamenlijk te vertrekken, is mede gezien hun leeftijd (14 en 16 jaar) begrijpelijk maar wel een omstandigheid die voor klagers risico komt. Van meer belang is nog dat beide betrokkenen door hun gedrag in belangrijke mate zelf schuld dragen aan de gang van zaken. Een en ander brengt mee dat slechts plaats is voor een relatief beperkte vergoeding. Derhalve wordt als volgt beslist. Beslissing De reisorganisator dient aan klager te betalen een vergoeding te betalen van € 300,– binnen één maand na verzending van dit bindend advies. De reisorganisator dient overeenkomstig het reglement van de commissie daarnaast aan klager € 100,– te betalen ter zake van het klachtengeld. Overeenkomstig het reglement van de commissie is de reisorganisator aan de commissie verschuldigd € 205,– als behandelingskosten van het geschil. Aldus beslist door de Geschillencommissie Reizen op 25 januari 2008.